woensdag 1 september 2010

Hoofdstuk 4 - Davi

DE OBJECTIVERING VAN RUIMTE EN HORIZON

Geometrische schema’s afkomstig uit de renaissance, van de natuur worden geuit in wetenschappelijke modellen. Een objectief standpunt is nog niet gedefinieerd. Dit kan alleen d.m.v. een geometrisch plan geïntegreerd in een optische ruimte. De ontdekking van “perspectief” is gerelateerd aan de ontdekking van de horizon.


Ruimte bestaat, maar niet als een onafhankelijke entiteit. Aan de andere kant, ruimte en tijd kunnen onafhankelijk zijn van kwestie en beweging. Het landschap werd een geïntegreerd deel van de compositie. Tekeningen (2D/3D) werden experimenten van gebouwde ruimtes.


Belangrijke theoretici, die met perspectieven hebben geëxperimenteerd waren: Alberti, Jean Pelerin en A. Durer. Leonardi da Vinci experimenteerde mijn zijn schilderkunst, volgens een methode die de ‘costruzione legittma’ wordt genoemd. Geometrie en parallel lopende lijnen, die elkaar niet kruisen. (zoals diepte punten in perspectief schetsen) Het verdwijnende punt.


Anberti nam aan dat een afbeelding niets anders is dan een optische piramide. Het technische probleem waren de vorm en de grootte van een object. Dit creëert afstand, door de hoek en richting van het oogpunt. (hij begon op schaal te tekenen) Bijvoorbeeld met een maatstaaf zoals 1/3 van het lichaam. Dit rationaliseerde de constructie.


Men was niet meer bezig met meetkunde, maar met de positie van het object. Dit werd een architectonische beoefening. Wanneer referentiepunten verdwijnen is het onmogelijk om een ruimte te meten. Fysieke ruimte wordt vertaald naar kunst. Deze ervaring van ruimte wordt gecontroleerd in de vorm van architectuur.


Het gebouw is altijd neergezet in een landschap. Het gebouw op de voorgrond manipuleert diepte en ruimte.


Het panorama zicht, in combinatie met voortuin, terrassen ed. maakt het decoratief en controleerbaar. Ook wel architectuur. Panorama zicht van de horizon, volgens architectuur, kan worden gepresenteerd als een geordende sensatie van oneindigheid. Het was niet de omtrek van het landgoed (wat als grens was aangegeven van de optische ruimte) maar de horizon, veel verder dan dat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten